In Paradisum

De Latijnse tekst biedt een visie op het hiernamaals met een universele aantrekkingskracht. Het moet gezien worden als een kalme zegen, een vredig afscheid dat anticipeert op een oplossing van verdriet voor overledenen. Wanneer iemand sterft, worden ze begroet door het engelenkoor die de ziel ontvangen en begeleiden naar de hemel. In de tekst wordt de hemel voorgesteld door Jeruzalem. Prachtig is ook de gastvrije aanwezigheid van Lazarus. Lazarus leefde op aarde in armoede, maar in de dood werd hij opgenomen in de schoot van Abraham. Hij geniet het eeuwige leven en is niet langer arm.

Het gregoriaanse In Paradisum is een gezang dat bestaat uit twee antifonen in twee verschillende kerkmodi. Dat bracht Tas op het idee om dit gezang in meerdere toonsoorten en verwijde tonaliteiten te plaatsen. De originele gregoriaanse melodie blijft volledig gerespecteerd doorheen het werk. Ternauwernood worden de antifonen van elkaar gescheiden door korte hoopvol klinkende passages met teergevoelige stemming. Zij evoceren de paradijselijke vrede. De sopranen en tenoren introduceren eenstemmig de cantus firmus. Daarna wordt het meerstemmig uitgewerkt.

De harppartij levert een opmerkelijke bijdrage. Ze is niet alleen kleurrijk en geraffineerd samengesteld, maar versterkt ook de vredevolle en diepe meditatie. De discrete ondersteuning van het koor gebeurt steeds in een sfeer van zachtheid en mijmering. 

Het werk eindigt in een adem van kalme spiritualiteit met de zekerheid van eeuwige rust. De solo van de mezzo-sopraan en de arpeggio’s van de harp werken beklijvend. Een sfeer van troostrijke sereniteit overheerst.