Harry's Studie

Rudi Tas was zich al vroeg bewust dat klassieke muziek best intimiderend kan zijn voor kinderen. Door muziek in een begrijpbaar en fantasierijk kader voor te stellen, kan het een liefde opwekken die een leven lang meegaat. 
In zijn tweedelige verzameling Diary Notes, of de bundels Dagdromen en Little Dance Preludes worden levendige en kleurrijke miniaturen geordend in een progressieve moeilijkheidsgraad. Zo krijgen jonge pianisten de mogelijkheid om hun vaardigheden aan te scherpen in aantrekkelijke, toegankelijke muziek, waarvan sommige verrassend beklijvend en krachtig zijn.
Het pianowerkje Harry’s Study moet onbetwistbaar gelinkt worden aan het personage Harry Potter. 
Tas schreef het voor een kind dat duidelijk gepassioneerd was door muziek. Toch ontbrak er een flinke dosis toewijding om regelmatig piano te studeren. 
De componist stelt het werkje voor als een pianostudie die enkele zwarte kunsten en magische valkuilen bevat. Er zijn zelfs ‘griffoen-vingerzettingen’ vereist om de studie beheerst en feilloos te kunnen spelen. Dit pianowerkje moest ingestudeerd worden om toegelaten te worden tot de tovenaarsschool…
Talloze muziek– en kunstacademies namen het pianowerkje op als verplicht werk voor de tweede graadsexamens.