Adagio voor Maria

Het gedicht ‘Maria zingt in gouden avondstond’ maakt deel uit van de bundel ‘Adagio’ van Felix Timmermans. In Adagio horen we een diepgelovig man, een man die zich bewust is dat het einde nadert, maar die niet bang is van de dood.Timmermans was een hevige natuurbewonderaar. In zijn mystieke neigingen was hij echter weinig mededeelzaam en heel gereserveerd. Het is slechts op het einde van zijn leven, pas als hij het einde voelde naderen, dat hij daar een en ander van heeft willen vrijgeven. In Adagio worden heel wat mystieke elementen verweven met natuurintermezzi. [Bron: dbnl]

Daarnaast is er de liefdevolle verering voor de moedermaagd Maria, als de verpersoonlijking van al het mooie en goede op aarde. Timmermans is afkomstig van Lier. In elke straat van Lier vind je een vroom-vereerd O.L. Vrouwbeeld. In de verzen beschrijft hij de moeder die in pril geluk haar kindje koestert op de schoot, die later haar gekruisigde zoon een laatste maal op haar schoot zal hebben als ‘mater dolorosa’.   
Opaalachtige akkoorden, woordloos neuriën of zingen op donkere klinkergeluiden staan op het kleurenpalet van Tas om de intimistische en mystieke verzen van Timmermans te begeleiden in een overwegend homofone zetting.