Rhapsody in Blue

Op de avond van 3 januari 1924 speelde George Gershwin met zijn broer Ira en de zanger Buddy DeSylva een partijtje biljart in de Ambassador Billiard Parlor aan de 52e straat op Broadway in New York. Bij toeval las Ira een aankondiging in de New York Tribune waarop een concert werd aangekondigd van Paul Whiteman en zijn Pailais Royal Band op 12 februari in de Aeolian Hall waarop nieuwe Amerikaanse muziek zou gebracht worden. Het artikel meldde verder dat George Gershwin aan een jazzconcert werkte voor dit concert, tot grote verwondering van George zelf, die al in tijdnood zat omdat hij drie weken later zijn muzikale komedie Sweet Little Devil klaar moest hebben. Paul Whiteman kon Gershwin er toch van overtuigen om mee te doen, met het argument dat hij enkel de pianopartij moest leveren, Ferde Grofé die als arrangeur voor Whiteman werkte, zou voor de orkestratie zorgen.

George Gershwin maakte een eerste ontwerp voor zijn werk in de trein naar Boston waar hij de repetities voor zijn musical ging leiden. Hij begon aan het werk te schrijven op 7 januari en enkele dagen later was de compositie voor twee pianostemmen klaar. Het was geen concerto maar een rapsodie voor piano en jazzorkest waarin hij elementen van de Europese symfonische muziek combineerde met Amerikaanse jazz.

Door Ferde Grofé werd het stuk drie maal georkestreerd voor piano en orkest, in 1924, in 1926 en ten slotte in 1942. Deze laatste orkestrale concertversie wordt heden ten dage nog steeds het meest uitgevoerd. Het stuk bestaat tevens in een pianosoloversie, een versie voor twee piano's en diverse arrangementen voor andere ensembles. En nu dus deze versie voor Harmonieorkest.