Blaaskwintet

Een driedelig stuk met elk heel eigen kenmerken. Het eerste deel begint met een kalme inleiding (Andante) [0:06] en is een gesprek tussen veel toonsoorten totdat het stuk plotseling in C klein wordt, maar overgaat in Bes omdat het werkt als een tritonus-substituut voor F. Dan na de inleiding, de Presto begint [2:30], waar het eerste thema erg sprekend is vanwege de unisono-opening. De beweging is al gevuld met vreugde, plezier en zelfs een beetje (muzikale) gein in dat thema. Het tweede thema zou zomaar een Trio uit een maart kunnen zijn en is ook geschreven met een knipoog naar de muziek waar ik als kind mee opgroeide. Het tweede deel [9:18] is heel anders, voornamelijk vanwege twee dingen: de tel is onregelmatig (5/4) en het akkoordenschema is heel anders. Er wordt veel meer gebruik gemaakt van kleurnoten en modale manier van schrijven. Vooral de zeer 'Musical' akkoorden en het gebruik van 'The Lick' is niet alleen een grap, maar een serieuze verwijzing naar wat ik heb geleerd. Dit is ook een heel andere beweging, omdat het een reeks thema's en variaties is. Terwijl het duet van hobo en hoorn in het thema erg cantabile is, is het duet van fluit en hobo een opbouw van deugdzaamheid. De laatste variatie in de fagot is meer een grap, dus ook het gebruik van de Lick. Het derde deel [14:03] is een poging om op fugatische wijze polyfoon te schrijven. Het is niet een heel typisch fugaal stuk, vandaar de andere titel. Alle instrumenten hebben een dialoog met elkaar, en reizen door heel veel toetsen. Als je denkt aan te komen bij de reprise [15:10], verwacht je bij de tonica te zijn, maar je bent op het verkeerde been gezet omdat het in As in plaats van Bes is.