Sonata K576 D-dur

De sonates voor piano van Mozart hebben symfonische kwaliteiten, die vooral naar voren komen in arrangementen voor meer instrumenten. Dan worden het vraag- en antwoord spel, de imitaties en de contrasten heel duidelijk. In deze vorm komen deze aspecten als vanzelf naar voren door het musiceerplezier van twee uitvoerders. De muzikale inhoud komt ongehinderd door technische beperkingen tot uiting. Het origineel van Mozart is intact gelaten. Wel zijn er op veel plaatsten noten bij gecomponeerd. Hierbij is er naar gestreefd de klank van de stukken die Mozart zelf voor twee piano's en voor piano vierhandig heeft gecomponeerd zoveel mogelijk stijlvol te benaderen. In deze sonate heeft vooral het eerste deel opvallende virtuoze trekjes gekregen. De andere delen zijn minder bewerkt.

All Mozart sonatas have symphonic qualities, some even can be played as little opera’s without words or libretto. This comes forward when they are transcribed in arrangements for instrumental ensembles. Musical dialogues in the form of call and response, imitations and contrasts become clear. In this way these aspects come in a natural way to the fore by playing them with two pianists. The musical meaning is exposed without technical limitations. In these arrangements the original by Mozart has been respected. Melodic lines have been cut in smaller pieces and are divided between the two pianists. On many places, however, notes have been added. Mozart wrote some very fine pieces for four hand piano and two piano’s. I have tried to stay close to the sound of these original compositions.