Sonata for Oboe and Piano

In deze sonate reflecteert de componist over de levensweg, bezingt hij het leven en worden er positieve en negatieve emoties verwerkt. Het leven kan immers uitdagend maar ook saai zijn, doorsnee of levensingrijpend. Er zijn dingen waar we geen invloed op hebben en iedereen zal tegenslagen moeten verwerken. Daartegenover staan onze eigen acties en reacties: we kunnen extreem gelukkig zijn, maar ook verdrietig, boos of gefrustreerd. 

Deze gevoelens en emoties worden meditatief verwerkt in het eerste deel, lyrisch en melancholisch in het tweede deel en bevestigend in het derde deel. 

De horizontale en vaak ook verticale structuren worden ingevuld met een een reeks van vier noten. Geordend als vier opeenvolgende noten verkrijgt men het tetrachord mi-fa-sol-lab. Met deze noten, in een niet afwijkende, getransponeerde of gemuteerde vorm, worden de belangrijkste thematische en motivische structuren gevormd in deze sonate.